Dag 8. Beeldendag

• Sarrebourg   0 km

Goed nieuws: vlak voor het middaguur ging ik richting centre ville en mijn broek zakte af, letterlijk. Mijn buikomvang is dus afgenomen, dat zijn minder kilo's en dus minder gewicht om mee te torsen ...
Maar eerst was er natuurlijk het ontbijt. Ik had de uiterst vriendelijke herbergier beloofd er voor 09.00 uur te zijn. Het is zondag en ik sliep zo lekker in die stille, donkere kamer. Kom, hup er uit. De man schotelt me ein richtiges Frühstück voor (hij spreekt vloeiend Duits) en op verzoek zorgt hij nog voor kaas, melk en een lunchpakket (nehm alles mit hat er gesagt).
Na deze zware ochtendetappe: rusten. Lekker weer even in het bed. Het is er de dag voor tenslotte. Rond elven douchen en door het tegenoverliggende park naar het centrum. Nou, het leven van zaterdag is er alweer uit. Uitgestorven. Alle winkelstraten zien er dan troosteloos uit, zeker als er boven nauwelijks gewoond wordt en er diverse panden leeg staan. Ik ben echter niet alleen! Tijdens mijn wandeling word ik in de smiezen gehouden door een flink aantal beelden. Als liefhebber van sculptuur leg ik er wat vast op de gevoelige plaat, nou ja, microplaatje. Driedimensionaal ontworpen valt het niet altijd mee die zaken goed in beeld te krijgen. Bij de twee kinderen denk ik even aan Beekman & Beekman. De juf uit de 3e,  waar ik verliefd op was, kon dat zo mooi voorlezen. Verder staan er toch vooral veel naakte dames in de straten. Aardig is de madame die met haar derrière naar de 'Banque' gekeerd is. Wat een vooruitziende blik hebben die kunstenaars toch.
Topstuk van de dag is natuurlijk het fantastische glas-in-lood van Chagall in de Chapel des Cordelliers. Mega groot met mega mooie kleuren. De audiogids vertelt het hele verhaal van Marc Chagall. Rus, joods, gevlucht, Parijs, weer gevlucht,  New York, terug in Frankrijk. Tot op zijn sterfdag, een stuk voorbij zijn 90e, werkzaam in zijn atelier. In zijn werk veel dromerige aandacht voor liefde en vrede. Dit superkunstwerk in Sarrebourg gaat ook daarover: eens zal iedereen in vrede met elkaar leven. Misschien moet ik mijn bovenstaande opmerking over de visie van de kunstenaar herzien. Maar het is een mooi ideaal, prachtig uitgebeeld als een droom rond de levensboom. Daar wil ik wel in geloven.
Middenonder een groen gedeelte met wat huisjes en heuvels. Dat is het gebied waar ik door fiets. Natuurlijk ook het museum doorkruist, het is gratis ;-). Veel archeologische vondsten die tijdens recente werkzaamheden aan de nieuwe TGV-lijn zijn gevonden. Dat levert ook mooie verhalen op. Wat luguber wordt het als men de skeletten in vreemde houdingen en met gebroken botten wil verklaren. Mensenoffers? In ieder geval slachtoffers van geweld. Het lijkt de moderne tijd wel.
Terug naar mijn kamer. Rusten!
Rond een uur of 7 begeef ik me op aanraden van de herbergier naar de pizzeria iets verderop. Het begint met een 'entree': een kleine  (nou ja, klein) Calzone inclusief gebakken ei. Daarna een lekker stukkie vlees (voor de heuvels van morgen), 2 bolletjes ijs en koffie.
Als ik buiten sta merk ik dat mijn broek niet meer afzakt. Morgen begint het tweede kwart van mijn tocht.