Dag 7, 1 week!
2 mei 2015 - Sarrebourg, Frankrijk
- Brulange ~ Sarrebourg 62 km
Wat vliegt de tijd. Of staat die stil en zijn wij het die voorbij vliegen, of fietsen. Hoe dan ook: dag 7. Al zeven dagen onderweg. Ik ontdek dat ik gister een belangrijk incident niet heb vermeld: een lekke band in een buitenwijk van Metz. Vergeten omdat ik op dat moment ook geluk had: het regende niet! Band geplakt, boosdoener -een doorn- verwijderd. Tot nu toe een adequate oplossing.
Mijn chambre d'hotes was dus prima, met vriendelijke medegasten: een Frans gezin met opa en oma, dochter en schoonzoon, twee kleinkinderen van ieder geslacht 1. Erg aardig, maar het communiceert toch lastig tussen een gezellig doorkletsende Fransoos en een vermoeide Brabander. Hoewel goed verzorgd, heb ik niet zo'n trek in ontbijt. Ik kauw wat weg en smeer iets op.
Alles ingepakt en hop 'en route'. Wat zal ik zeggen: pech want de zon schijnt weer niet, of: gelukkig, het regent niet. De hele dag is het 50 tinten grijs.
Tot nu vallen me een paar dingen mee waar ik me vooraf toch wat zorgen om maakte: het zitgedeelte houdt zich uitstekend, benen en rug ook, slapen en avondeten regelen verloopt soepel. Eigenlijk valt me 1 ding tegen. Het klimmen, zelfs al zijn die nog niet zo spectaculair. En dus vallen ook de afstanden die ik afleg wat tegen. Ik schreef er al over. De oppeppende boodschappen die voor me worden achtergelaten op de digitale snelweg, lees ik met veel plezier.
Onderweg is er in de dorpen waar ik door rijd weinig te beleven. Veel oude huizen, grote grijze boerderijen, soms een wat rijker dorp met wat fraaiere bebouwing. Cafés zoals Au Lion d'Or hebben het niet gered in de XXIe eeuw. Een oud restaurant waar ik even naar binnen keek om te zien of er nog leven in de brouwerij was, leek toch aan het einde van de rit te zijn, ik vrees de kok ook. Toen ik daar zo stond, kwam er een kleine brandweerauto aan. Die moest in dat verder lege dorp precies zijn waar ik stond. De chauffeur gebaarde me aan de kant te gaan. En ja, ze gingen met 4 mannen het restaurant binnen en ik denk niet om te gaan eten.
Verder: toch weer venijnige bulten. Ik ga de dagen voelen. Tijd voor een rustdag. De route bij Mittersheim langs het kanaal naar Saarbrucken is fraai. Ik spreek halverwege een Fransman aan die bij een sluis staat te dagdromen. Het blijkt een Duitser. Een aimabele man die me zijn carrière in de techniek vertelt. En, als ik hem goed begrepen heb, gisteren diep in het glaasje heeft gekeken omdat hij het halve dorp heeft gekocht. En wat gaat hij er dan mee doen? "Nichts, alles soll bleiben wie es ies."
Op naar Sarrebourg. Ik passeer enkele malen de TGV-lijn en de TGV mij. Het bos bij het kanaal zal in de toekomst uit 2 bossen bestaan, met een spoorweg er door.
In Sarrebourg is wat leven. Bij de VVV helpen ze me aan een kamer, een adres voor lokaal eten (naast de kamer) en word ik geattendeerd op een kadootje van de Franse staat: iedere eerste zondag van de maand zijn veel musea gratis open. Ik ga naar glas-in-lood ramen kijken vak Marc Chagall. Morgen, op mijn rustdag.
Geniet van jouw rustdag en pas op: Niet te diep in het glas en lood kijken, want dan krijg je maandag wat té ruime neusgaten en dikke benen.
Het is erg leuk om je te volgen en jouw verhalen te lezen. Kijk er telkens weer naar uit! Zal ze als je vrijdag in Rome bent gaan missen......
Gr Desiree en Harold
paul spapens
Mooie verhalen, helaas wat regen. Het positieve aan het grijze weer is wel dat het volgens mij (onervaren fietser) prettiger is om te fietsen dan onder een koperen ploert. Neem de tijd voor de reis, hou je achterste droog dan haal je Rome zeker.
Groetjes Tiny en Gerry
Geniet maar lekker van dat dagje extra cultuur en sterkte voor de volgende "werkdag".
Gr. Pieter
Elke dag is anders ook al zit je urenlang op dezelfde fiets. Door jouw verhalen komenbij mij de herinneringen van mijn fietstocht vorig jaar naar Santiago de C. weer helemaal terug. Het weer zit niet erg mee maar naarmate je zuiderlijker komt wordt het beslist beter. En een beetje afzien is niet slecht voor een ambtenaar !
Ik wens jou een fijne tweede week.
Tjen
Je bent al een eindje op weg. Nog even wat door pedaleren zoals je zelf zegt. Het weer wordt hoe verder je zuidelijker komt vast mooier. Heb je al sneeuwbanden aangeschaft? Of passen die niet in je tas. Leuk om je verhalen te lezen, en je te volgen. Kijk elke dag met plezier uit naar een volgend verhaal. Op naar week 2, kijk goed uit.
Je favoriete schone zus (pas in bad geweest)
loop twee dagen achter op je schema en schrijf dit als jij je rustig hebt gehad, hopelijk lekker uitgerust van daag weer verder. Heb een feestje in Knokken voor mijn 60, bedankt voor de felicitatie. Vandaag dus rustig weer opstarten en na elke heuvel is een afdaling,
groet,
Paul
Met plezier en bewondering volgen wij jou op de (fiets) voet. Leuk deelgenoot te zijn van al jouw ontmoetingen, ontberingen, successen, maaltijden, heuvels en dalen! Tegen de tijd dat het menens wordt met de bergen heb jij idd al ijzeren kuiten en rij je fluitend naar de top. Zoniet dan met iets meer moeite maar toch....voor straks slaap lekker en voor morgen veel trapplezier en de gewenste zon toegewenst! Tot later.....
Groet Ruud en Vera
Wat ontzettend leuk om dagelijks je verslag te lezen. Het lijkt wel alsof we achterop je fiets zitten of bij jou aan tafel. Zo te lezen heb je lichamelijk weinig klachten en een goed doorzettingsvermogen (Heb je in Tilburg genoeg zitvlees ontwikkeld, waardoor je nu niet op de blaren hoeft te zitten?). Veel fietsplezier en succes met de klimmetjes.
Gr. Leonne en Jean-Luc
fantastisch jongen, zowel je snelle trip naar het zuiden, als je (onvermoede) schrijverstalenten. Je weblogje behoort inmiddels tot mijn dagelijkse routine; zo rond een uur of half elf even pauze met een verse koffie en een verse Dirk. Erg leuk, al je verhalen. Ik zou ze na afloop bundelen als ik jou was.
Ik zie dat de Italiaanse grens in zicht komt.. dus nog slechts een klein stukje te gaan ☺ (nog een kilometertje of 700 schat ik?) Buon Viaggio verder ! - Ruud