Dag 10. De Tiende van Dirk

• Barr ~ Eguisheim   55 km

Inderdaad: iedere dag is anders. En zelfs in 1 dag verandert het een en ander. Na een matige nachtrust (in Barr begint men vanaf half 6 met autorijden door het dorp, geen wonder dat ik overdag zo weinig mensen zie. Iedereen is al vertrokken) en een ontbijt met veel yoghurt, haal ik mijn fietsje uit de garage en laat de bike toch maar staan. Starten. Dat lukte nog, maar de eerste de beste stijging ging het met mij bergafwaarts. Ik moet sowieso altijd even op gang komen. Tegen het middaguur en later heb ik de beste benen. Nu moet ik meteen, van quitte af aan, bikkelen. En dat gaat niet lekker. Ik moet een paar heuveltjes trotseren en heb daar veel moeite mee. Het weer zit trouwens wel weer mee.
Na een paar dorpen waarvan ik de namen zou moeten opzoeken, trekt het bij. Ongeveer bij Nothalten (!). Het wordt ook weer vlak en de benen gaan weer soepeltjes draaien. Ik kan weer wat om me heen kijken. Dambach, Bergheim, wijngaarden, wijnboeren die zorgvuldig de planten verzorgen, akkers, kasteelruïnes op de heuvelruggen. Zulke gebouwen kun je lange tijd afgetekend tegen de lucht blijven zien, en de kasteellieden jou natuurlijk (dat zal dan ook wel de bedoeling zijn geweest en je voelt dat het werkt). Als ik door een fraai straatje rijd met vakwerkhuizen, zie ik een kleine supermarkt. Eten kopen. Er tegenover is een heuse boulangerie/patisserie. Vers is lekkerder, denk ik dan. Als ik een goed uur verder een geschikt plekje vind voor een petite pic-nic ontdek ik merkwaardige vlekken op mijn stokbrood ham/kaas. Schimmel. Ik zit in de middle of nowhere bij een kabbelend beekje, barst van de honger en besluit het onderste deel weg te mieteren, en de rest (zonder zichtbare schimmel) op te eten. Nog geen last van gehad.
Ergens bij Ingersheim passeer ik een keurig verzorgde fruitbomengaard en een groot grasveld waar een man op een tractor en maaimachine het zaakje kortwiekt. Geen idee waarvoor, maar hij draait rustig zijn rondjes ..... terwijl hij constant met zijn mobiel bezig is. Heel even denk ik dat hij een bocht gaat missen en de sloot in rijdt. Niet leuk voor hem, maar dan had ik wel een leuke foto gehad (nadat ik hem te hulp was geschoten natuurlijk). Hij draait tijdig bij, dus ik fotografeer de achterkant van een tractor op een grasveld ...
Om me niet te forceren, wil ik op tijd stoppen. Na wat rekenen en op mijn mobiel turen (keurig langs de kant van de weg ;-), kies ik voor Eguisheim, iets voorbij Colmar en met Basel in het vizier. Een goede keus want een gastvrij ontvangst in mijn chambres d'hotes, een erg mooi historisch centrum en een fijne keuken in restaurant Heuhaus waar ik een lekker lentebiertje drink. Bovendien hebben hier ooit Romeinen gewoond. Op grond van een door mezelf bedachte definitie van Rome ('daar waar de Romeinen woonde') ben ik er dus al. Nee, ik zet door. Een matige ochtend werd een goede middag en een prima avond.
En dat was tien.