Dag 16. Luidag
11 mei 2015 - Thusis, Zwitserland
- Thusis 0 km
Het plaatsje Thusis heeft niet echt een oud centrum en geen collectie beelden of een museum. Ik moet wel bekennen dat ik niet hard gezocht heb. Ik heb het vooral erg rustig aan gedaan. Fiets verzorgd en gedoucht. Inkopen gedaan (voorraadje voor morgen). Beetje liggen, beetje lezen. Muziek luisteren.
Mijn niet helemaal originele theorie dat je feitelijk niet veel hoeft te bewegen om de wereld aan je voorbij te zien trekken, een goed terras is voldoende, wordt bevestigd. Zowel tijdens het ontbijt als later in de middag met een biertje zag ik allerlei taferelen en opvallende passanten. Ik zat rustig op het terrasje bij de verse bakker annex koffiehuis. Jengelende kinderen met trotse oma's, werkende mannen die ook even een break nemen, keuvelende vriendinnen die hun nek verrekken als ze een bijzondere dorpsgenoot met een verhaal voorbij zien komen, rijkere mannen met grote auto's, een oudere dame, alleen, een jonge soldaat, alleen, een zwangere juffrouw, een kind dat valt maar weigert te huilen, kleurrijke personen. Het is natuurlijk geen wereldstad en het toneel is dus navenant. Als ik later in het (andere) plaatselijke traditionele restaurant eet (met plastic tafelkleed, waar zie je die nog) ontspint zich bij mij de gedachte dat de vrouw hier regeert. Een of andere Verein heeft een avondje uit. Veertien ouderen aan tafel. Dan tikt de voorzitterster tegen het glas en neemt het woord. Zij regelt de zaak, een enkeling zegt wat, de mannen drinken wijn en de vrouwelijke secretaris noteert, corrigeert en stelt vragen aan de andere leden. Ik moet wel toegeven dat ik geen idee heb waar ze over praten.
Vandaag had ik de tijd het interview met Rene Gude te lezen dat ik toevallig bij heb. De titel 'Sterven is doodeenvoudig. Iedereen kan het.' lijkt wat deprimerend maar de inhoud is dat echt niet. Gude is, of beter was, een positief en optimistisch ingesteld mens lijkt me. Hij citeert zijn collega Sloterdijk die bij het zien van de unieke filmbeelden van onze blauwe planeet vanuit een Apollo zei: 'Daar komt niemand levend vanaf!'. Het brengt Gude tot het logische idee dat we het toch echt met zijn allen samen moeten oplossen, alles. Is ie een dromer? Maar niet de enige.
Mij schiet dan tekst van Jim Morrison te binnen: 'No-one here gets out alive'. Zo kom ik via een omweggetje toch op het fietsen. The Doors zongen in 'Roadhouse Blues': 'Keep your eyes on the road and your hands upon the wheel, and let it roll baby roll.' Dat is mijn motto voor morgen, de klimdag. Morgen moet ik over de Splugenpass en ik wil dat toch echt met de fiets doen. Ik vind het spannend, maar ga het proberen, nee, doen. Misschien in 2 etappes. Ik heb voldoende rust, proviand en vocht.
Omdat ik wat tijd over had vandaag, heb ik muziekjes toegevoegd aan de links (rechtsonder). Soms met relaxte deuntjes, soms iets steviger waaronder een prachtige gitaarsolo van Mountain (dat lijkt me wel gepast). De kaart is nog niet bijgewerkt. Teveel gepriegel met mijn mobieltje.
Op het terras ben ik onder het genot van een biertje een boekje aan het herlezen. Over Rome natuurlijk. De taal is wat gedateerd (jaren '50), maar het sterkt mijn drive om dat terrasje waar ik de wereld voorbij zie trekken toch maar in Rome te gaan zoeken. Aber erst kommen die Kamelen mit die grosse Bulten ....
Succes morgen,
Guido
Papa où t'es? Nou kennelijk in Thusis. Op het terrasje zie jij de wereld aan je voorbij trekken en ja het is ook zo De Wereld Draait Door. Vandaag was de cast van Ventoux (dat boek ga ik eens lezen) bij Matthijs op bezoek, best leuk. De titelsong is van Blaudzun, ja die heb je ook al live gezien, https://www.youtube.com/watch?v=NRIppucaWBg
Wist je dat zijn echte naam Johannes Sigmond is? Vast niet. Weet jij wie Michel Sardou is? Ik niet. Een nieuwe versie van zijn nummer is mijn favoriet de afgelopen dagen: https://www.youtube.com/watch?v=JFuyaaZfHvM
Via mijn omweggetje kom ik dan zo bij 3 liedjes waar jij misschien vanavond naar kan luisteren. Zet 'm op morgen! en LOL, Lots Of Love
Dat wordt bijten, maar als je op de top bent wordt je beloond. Met een mooi uitzicht, vooral heel veel voldoening en... Als je dan weer verder gaat met prachtige uitzichten en vooral..... Kilometers lange afdalingen waar je intens van kunt genieten! En dat je beetje pijn heb moeten lijden, ben je dan heel snel weer vergeten. Dat is dus een goed vooruitzicht; maar eerst moet er gewerkt worden. Succes!
Slaap lekker.
Groeten,
Susanne
Wat prachtig te lezen (en voor het gevoel eigenlijk ook zonder de foto's ook al te zien) hoe je elke dag weer vordert langs de wegen naar Rome. Je verslagen zijn een vaste parel voor mij in de late avond en geven moed voor de volgende dag. In je verslagen tref ik tenminste één iemand die zijn dagen goed besteedt, toch ? Ik zie hoe je na aanvankelijke verbazing, onrust en wat lokaal verzet nu het ware Zen-bewustzijn hebt bereikt en met een drankje in de hand kalm het leven aan je voorbij laat trekken. Inderdaad : het doel van de reis is niet het aankomen maar het onderweg zijn. De eerste wijsheid is binnen al voor de helft ! Dat belooft wat.
Over kijken naar het leven nog even dit : wist je dat bij de allereerste filmvoorstellingen op de 19e eeuwse franse kermissen de (opeenvolgende) "film"beelden gewoon op wanden stilstonden en de mensen er met een karretje hard voorbij gereden werden terwijl ze door een spleet naar de plaatjes keken voor een bewegend effect ? Net duurde nog een hele tijd voor iemand bedacht dat het misschien toch handiger was als de film bewoog en de mensen stilzaten... Ik bedoel maar, toch iets om over na te denken.
Ik wens je een mooie dag op de Splugenpass. Het wordt geweldig, dat zul je zien. Je haalt het gewoon hoor, kwestie van broodjes & drinken mee, gewoon rustig blijven en het passende verzet kiezen. In een lange, zware ochtend is het ineens toch gepiept, en de middag is vol van moois.
Klimmen is simpel : het is pas voorbij als het voorbij is, meer is er niet om te bedenken. Rijd niet met een te zwaar verzet en zorg dat je altijd tenminste één tandje achter over hebt voor als de nood aan de man komt. Dat geeft een geruster gevoel. En pas goed op in de afdaling; een beetje uitgerust en geconcentreerd afdalen is echt veel beter en veiliger dan meteen & dus te moe afdalen.
Fijne tocht & tot later
fietsgroet van Maarten
voor de berg wellicht nog wat muziektips :
1 : rustig flow-traject : "Canto Ostinato" van Simeon ten Holt
2 : zwierende door de bochten : "Fly" van Jonas Kvarnstrom
3 : tempostukje op de pedalen : "September" van Earth Wind & Fire
4 : afdaling : niks, want je moet opletten.
5 : na afloop de beloning : weet je zelf vast iets moois voor
groet Maarten
Morgen, 12 mei, dag van de zorg. Voor jou andere zorg. Maak je geen zorg! Het lukt!
liefs Brigitte
Leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt.
Ik wens je nog een goede tweede helft van de reis!
Groeten,
Angela
Succes verder. Gerrit
ik schrijf dit als je de bult al hebt bedwongen. Hoe het was ga ik straks lezen.
Je rustdag was fijn zo te lezen en de voorbereiding dan ook dus dat is zeker goed gekomen.
En als je beneden bent alweer uitgerust en tig kilometertjes verder,
groet,
Paul
ook vanuit de ruimte.
Gegroet,
A&R