Dag 27. Teletubbieland?

• Colle di Val d'Elsa ~ Asciano   55 km

Hotel en ontbijt waren uitstekend. 's Ochtends vroeg had ik al wat gehoord. Toen ik later het luik opende (dat werkt toch uitstekend: dikke muren en luiken) zag ik dat het markt was. Met volledig bepakte fiets liep ik helaas door de regen over de markt naar de fietsenmaker waar ik naar verwezen was voor het op de juiste spanning brengen van mijn banden. Halverwege stuitte ik op een leuk tafereel. Vanwege het matige weer waren veel mensen verzameld in de galerijen rondom het centrale plein. Je zou het geluid erbij moeten horen. Italiaans gekakel en gekwebbel van de eerste orde. Intussen was ik al met 1 voet in een plas gestapt. Ondanks alle nattigheid besloot ik toch het er op te wagen, misschien zou het opklaren. Ik was wel gewaarschuwd door de aardige dame in het hotel. Het zou regenen. Sienna? Laat nou net daar altijd de meeste regen in de regio vallen. Heel even vroeg ik mij af of dat misschien te maken kon hebben met de vorm van het wel bekende plein. En ja, het regende de hele ochtend. Ik had geen zin om foto's te maken en ik wilde schrijven dat als het nat, grijs en grauw is, het ook nat, grijs en grauw is in Toscane. Dat is alleen niet waar. Als ik vanonder mijn zeiknatte pet even naar links of rechts kijk, heb ik nog steeds een fraai uitzicht. De donkere wolken maken het bijna nog mooier. Zo werkt dat met contrast. Je ziet wel 150 tinten groen. Dan drupt er weer een druppel van mijn hoofddeksel. Want het blijft nat. Toch, als ik bijna in Sienna ben, klaart het wat op. Ik stop voor de poort en eet een broodje met salami. Dan begint mijn wandeling door de oude hoofdstraat. Naar het plein der pleinen. De toeristen hebben zich ook niet door het slechte weer laten weerhouden. De meesten arriveren per touringcar. De straten zijn sfeervol. Ik heb echter de bibbers. Als ik een winkel passeer hou ik even in en voel de warmte van de blazende airco's. (eigenlijk van de zotte, Antarctica smelt en wij verwarmen de buitenlucht). Toch doet Sienna me wel goed. Het plein. Af en toe zie je het door een straatje. Bij een wat bredere passage naar beneden vraag ik iemand een foto te maken. Sta ik er toch mooi op, in Sienna. Ik loop over het plein. De buitenlucht is toch onvoldoende opgewarmd om me op een aangename wijze te verpozen. Keertje met Brig gaan. Dus, op de fiets, misschien verdwijnt dan de natte kou. Het kost weer de nodige moeite uit de stad te geraken, zeker uit dit labyrint. Verderop weet ik ternauwernood te voorkomen de snelweg naar Roma op te rijden. Hier liet mijn GPS het even afweten. Weer op het juiste spoor merk ik dat ik in een ander landschap terecht ben gekomen. Geen bosjes, geen wijngaarden, geen olijfbomen, geen tuinen of opritten naar villa's. Wel heuvels, maar kaal en ogenschijnlijk een beetje kunstmatig. Heel oneerbiedig zou ik kunnen zeggen: Teletubbieland, maar dat doe ik niet. Het is best aantrekkelijk. Ik denk dat er net geoogst is. Op de heuveltoppen staat of 1 boom of 1 huis of 1 gehucht. Mijn weg loopt er slingerend en stijgend door heen (stuk van 10%). Dat levert mooie vergezichten op. Ik doe het op mijn gemakje. Als ik het dorp Asciano bereik, twijfel ik. Doorrijden, kilometertjes maken? Ik heb er nog niet zoveel opzitten vandaag. Ik vraag een man of er een hotel is. Dat gaat soms net zo snel als op het mobiele internet. Hij wijst me de weg of eigenlijk wijst hij naar het hotel. Als ik aan de andere kant van de straat blijf lopen, roept hij en wijst nog eens. Si si, zeg ik en wijs naar mijn achterband: lek. Later moet ik helaas vaststellen dat dit waarschijnlijk het gevolg is van het niet goed uit de buitenband verwijderen van de vorige boosdoener.
Ik loop de Albergo binnen. Zie eerst niemand en ontdek dan een kleine man achter de receptiebalie. De komende uren zal hij me nauwelijks recht in de ogen kijken, maar is hij buitengewoon behulpzaam. Los van het feit dat hij na 2 Engelse woorden steeds 5 Italiaanse volzinnen uitspreekt, begrijpen we elkaar. Vriendelijk en gastvrij helpt hij me: kamer, garage, gereedschap, info over fietsenmaker die morgen open is, restaurant vanavond om 8 uur.
Als ik na een boel geklungel aan mijn fiets en heerlijke douche rond half 9 de zaak weer binnenloop, is er geen leven in de brouwerij. Hij trekt echter een schort aan, begeleidt me naar een tafeltje, neemt de bestelling op en verdwijnt in de keuken. Daar vindt nog een discussie plaats, maar even later worden de gerechten geserveerd.
Zo spoel ik deze natte dag weg met warm water, lekker eten en een grote fles bier. Morgen weer een dag door dit fraaie land.