Dag 6. Pleurjour

• Talange ~ Brulange   62 km

De slaap had ik snel gevat. Zo ook mijn fiets die naast me in diepe rust leek.
Na het ontbijt moest ik nog heel even liggen, nog moe van gister. Dan weer de weg op. Daar knap ik gek genoeg van op.
Helaas is het pokkenweer. Het miezert, drupt, druipt, buitje hier, regen daar. Geen stortbak, maar een constant slechte douche met koud water. De temperatuur is redelijk, toch krijg ik het in de loop van de dag door al dat vocht nog koud.
Het eerste stuk voert verder langs de Moezel. Blijft mooi en groen (hoe zou het komen). Het gebied schijnt veel -oude- industriegebieden te hebben. Ik zie wel een paar knoepers van fabriekshallen. Daar hou ik wel van. Een hangt een heel eind over de rivier. Ik fiets toch vooral ook door natuur. Voor Metz zelfs een eco-gebied. Bij een visvijver zitten wat mannen met hun hengel aan de rand in volle verwachting te staren in het grote aquarium.
Dan gebeurt het, in Metz. Ik zie mensen, veel, vooral vrouwelijk. In de stad is een soort hardloop-event gaande. Alle deelnemers in het roze. Dat ziet er leuk uit. Mijn plannetje om voor de kathedraal op een terrasje café te drinken, valt echter in het water. Toch een lekker bakje op, onder een lekker warme lamp. Verder.
Het duurt altijd langer dan je denkt voor je de stad helemaal uit bent. Dan kom ik in/op het platteland. Lange golvende wegen langs velden, weilanden, bossen en akkers. Het is echter geen pretje om ergens stil te staan: frisse natte wind.
Het fietsen gaat best goed, maar de snelheid en de afstanden niet. Voor mijn vertrek zei ik steeds: "Het is geen wedstrijd". Toch merk ik bij mezelf dat ik steeds met een soort strijd bezig ben: snel de heuvel op, hoe is met de tijd en de kilometers, haal ik mijn gedroomde gemiddelde (NEE), haal ik Rome. Ondertussen moet ik ook nog eten en drinken (duhhuh). En tijdig een slaapplaats vinden, wat me nog steeds gelukt is. Ik denk aan de onlangs overleden vm. filosoof des vaderlands. Rene Gudde zei dat het leven eigenlijk ook een hoop gedoe is. Ik meen zelfs dat ie gedoetjes zei (zie DWDD). En zo is het.
Ik zit in een dalletje, reken en reken terwijl ik door la Douce France kar. Dat had best iets zachter gekund. Maar de uitzichten zijn uitstekend (zie Streetview;-).
Ergens op een rotonde ga ik even koortsachtig een hotel zoeken op het wereldwijdeweb. Geen goed resultaat. Laat ik eens Chambre goochelen. Ja, verhip, een kilometer of 30, 40 verder op. Precies op de route. Ik bel en word vriendelijk te woord gestaan: "mais naturellement ". Dat fietst al een stuk meer ontspannen. Ik moet nog wel wat rondjes pedaleren (of hoe zei Jean Nelissen dat).
Als ik aankom in Brulange en de gastvrouw opent de deur van het gastenverblijf komt me een super aangename warmte tegemoet van een grote houtkachel. Als ik daarna iets verderop in Thonville ook nog eens heerlijk te eten krijg, is de dag weer goed. Ook zo'n Rainy Day in France.
Even met B. bellen. Bonne nuit.