Dag 29. Dirk a Roma < C

• Ponticelli ~ Viterbo   80 km

Als ik iets heb geleerd tijdens deze tocht is het dat de ene de andere dag niet is en natuurlijk dat de buitenkant niet de binnenkant is. Inkoppertjes misschien, waarheden als een koe. Toch heb ik dat zo ervaren. Gisteren beetje balen, vandaag eigenlijk perfect. Hard werken, zweten, berg op, lekker afdalen, rondkoekeloeren. Viterbo was het doel om zo onder de '100 km to go' te komen. Het hotel waar ik beland ben, is weer een toonbeeld van buitenkant: twijfelachtig, achterbuurt. Binnenkant: een uitstekende kamer met alles erop en eraan en zeer vriendelijk personeel dat me ook nog eens naar een uitmuntend restaurant verwijst: De Drie Koningen, 'n aanrader voor liefhebbers.
In de ochtend kon het vroege ontbijt er net mee door. Ook hier waren kamer en mensen zeer okay. lk kon wel drie (weliswaar ingepakte) croissantjes scoren. In het volgende dorp kocht ik nog twee verse, crema en frutta. Nog steeds dreven er links en rechts allerlei wolken voorbij: dreigende en vriendelijke. De voormiddag bleef helemaal droog en de druppels in de middag mogen geen naam hebben. De condities waren dus prima en ik reed ook nog eens de een hele dag over asfalt, soms, nou ja,  vaak met gaten juist aan de zijkant. Als je dan ook nog bedenkt dat het op een zondag best rustig is op de weg, ligt er een mooie fietsdag in het verschiet. Via bossen en akkers geraak ik in de buurt van Orvieto. Verder kom ik slechts door een enkel gehucht. Na een bocht zie ik de stad in de verte liggen. Ik had al besloten de 'bovenstad' niet te bezoeken tenzij het niet anders kon vanwege de route. De aanblik van die stad op hoogte is wel zeer de moeite waard. Ik kom niet verder dan de opstapplaats voor de funicolare. Mijn relatie met Orvieto lijkt een beetje op die met het Pergamonmuseum. Ik kom wel in de buurt, tot een echt bezoek komt het echter (nog) niet. Verder. Ik had al weer een paar klimmetjes gehad, nu kwam een serieuze: lang en 'loeizwaar' volgens de gids die ik dit keer wel vooraf heb gezien, maar deze route was korter .... Het leuke was dat ik zo wel op hetzelfde niveau uitkwam als de Duomo van Orvieto. Alleen lag er een dal tussen. Eerder deze reis groeide mijn bewondering voor de profwielrenners: meerdere malen op een dag een berg beklimmen. Top. Ondertussen denk ik wat anders: zij hebben geen bagage, hoeven geen hotel te zoeken, geen eten te scoren en beschikken wel over soigneurs, reparateurs, pompeurs, koks en wellicht een pilletje voor en eentje tegen iets. Na nog wat van die bultjes had ik wel een mooie, lange afdaling richting Viterbo. Een paar kleine oprispingen daargelaten, die heb ik op mijn manier geslecht. Ik heb gekozen voor de meer rechtstreekse, kortere route met minder klimmen, maar met de kans dat ik morgen over hobbels (en modder) moet rijden. We zullen zien. Ik kom nu echter weer op bekend terrein. Na eerdere bekende plekken gepasseerd te hebben, in Pistoia even rondgekeken,  kom ik nu in de buurt van Lago Bracciano, en dan: Roma. De tocht Best~Dirk~Roma is nu nog minder dan 100 kilometer lang. Ik ben nu 4 weken bezig en had eerlijk gezegd verwacht dat ik het in die tijd wel zou halen. Ik heb toch nog een paar extra dagen nodig. Ga ik het dan echt redden. En dan? Kijk ik dan de rest van mijn leven naar de kaart van Europa met andere ogen? Ik moet nog wel wat regelen voor de terugreis van mezelf en van mijn trouwe makker, de fiets. Eerst domani nog.