Dag 13. Der Wanderer

• Bad Zurzach ~ Sulgen   80 km

Na de goede Duitse maaltijd volgde een erg goede Zwitserse nachtrust in de Waag. Het Frühstück was hervorragend. Na wat complimenten mijnerzijds volgde de rekening. 10 Euro duurder dan aangekondigd bij de VVV, maar de verder uiterst vriendelijke herbergierin (?) was daarvan niet onder de indruk. Ik was ingepakt, dus kon gelijk aanrijden zoals we in Brabant zeggen. Uiteraard was ik goed voorbereid: ingesmeerd met factor tig, broodjes ook gesmeerd, watervoorraad op hoogste niveau. Draaien maar. Het ging als vanzelf, nou ja bij wijze van spreken dan. Deels meer van hetzelfde, maar het verveelt niet en ik mot er wel wat voor doen. Mijn fietsbanden rollen met mijn energie door deze mooie omgeving. Hoor ze genieten die bandjes. Af en toe toch langs een drukke weg, meestal door rustige straten kronkelend door van die echt typerend Zwitserse gehuchten. Altijd met stromend water in de buurt. Ook nu weer zie ik de Zwitsers in vol bedrijf. Ik passeer een flinke afgraving die me even deed terugdenken aan Maastricht. God, wat lijkt dat al weer een tijd terug.
Na wat licht klim- en daalwerk verzeilde ik in een behoorlijk groot bos. Stilte, vogels, echt 0 andere geluiden. Het is dat er een onverhard hard pad ligt anders zou je de mens hier niet vermoeden. Nou ja, op mij na dan. En dan heb ik ineens door de bomen een fantastisch uitzicht: rivier, oevers vol leven, bomen, vogels, zon, beetje wind. Ik plaats mijn mobiel op een stronk en neem zo een selfie. Heel even waan ik me Der Wanderer über dem Rhein, van Caspar David Friedrich. Maar ik sta natuurlijk niet zo hoog (dan moet je even naar mijn Facebook pagina kijken, daar was ik um wel). Het plaatje wordt verstoord door een wandelend gezin, waar zie je die nog. Als ik weer in het agrarisch gebied beland met die lange, lange door de zon beschenen fietspaden gebruik ik tijdens de broodnodige pauze mijn lunchpakket. Weer heerlijke broodjes en een heuse sinaasappel. Die had ik gesnaaid bij de herbergierin (het fruit wordt duur betaald). Een eeuwigheid geleden dat ik zo'n ding heb gepeld en opgepeuzeld. Wat voel ik me gezond. Ik smeer me nog wat in met zonnebrandcrème. Het is nodig, hoewel ook onweer is voorspeld. Als ik verder fiets rij ik pardoes een groot groot grasveld op. Of beter: vliegveld. Zal ik dan toch het vliegtuig nemen? Dat wordt lastig, hier zweeft men. Weer tijd voor een korte stop dus. Nu met een notenbroodje die ik onderweg gescoord heb. Bij dat winkeltje werd ook Moederdag aangekondigd en neem ik een voor mij traditionele mirrorselfie. Mijn vrouw en kinderen weten alles van deze afwijking. In de zaak kon je ook een Orange-cake kopen. Ik wist niet dat Koningsdag hier ook al was doorgedrongen of zit ik al in dat wintersportstadje? Nee, zo hoog zit ik niet. Van ontmoetingen komt niet veel terecht. Andere L.A.-fietsers zijn er weinig, meestal in koppels en meestal of pauzerend of in zich zelf gekeerd trappend op de pedalen (zoals ik). Ik zie wel redelijk wat Zwitsers stevig doorfietsend: 90% electrisch. Sommigen op die snelle jongens. Dat doet me denken aan Cancellara waarvan ooit werd vermoed dat hij een klein electromotortje in zijn stang had verstopt. Dat is in ieder geval wel de toekomst.
Na het mooie uitzicht op de Rijn volgt een ongenadige klim die ik in etappes moet nemen. Waar is Lance Armstrong als je hem nodig hebt. Nee, ik doe dit op eigen kracht, brood, sinaasappel, een stukje vlees en een paar pinten. Als noodrantsoen heb ik nog steeds de nodige Bestse repen en koeken in mijn haast oneindig diepe voorraadtas.
Ik heb contact met Arthur in een poging hier in Zwitserland nog wat balast  (onnodige bagage) achter te laten bij een Zwitserse collega van het moederbedrijf van Zund. Dat gaat lukken. 
Komt er onweer of niet? Voor het eerst moet ik wat om fietsen voor een slaapplaats. Het lukt me niet een prijstechnisch interessante variant te vinden. Maar mijn bedje is gespreid. De fiets in de garage en in mijn kamer word ik begroet door een snoepje op het kussen en een Hundertwasser aan de muur. Geen echte, maar dat is mijn C.D. Friedrich ook niet en dat zal de pret niet drukken. Ik ben in Sulgen en buiten regent het.