Dag 25. Ups and downs

• Gaggio Montana ~ Brusciana   89 km

Als ik dit schrijf zit ik in een huis naast het hotel waar geregeld mensen kunnen eten die in het hotel overnachten. Het is eigenlijk geen restaurant, maar gewoon een huis. Ik hoor mooie bluesmuziek. Het was een dag met ups en downs, letterlijk en figuurlijk, zoals in de blues. Het tweede deel van de oversteek over de Appenijnen was niet mis en behoorlijk aanpoten. Het weer zat deze keer niet mee. Het is groen en daar is niet alleen zon voor nodig, maar ook aqua, veel aqua. Ik ben drie keer natgeregend en weer opgedroogd. De laatste keer met behulp van de handdoeken van het hotel.
Het begon met twee dingen die ik vooraf wist; 1) ik moet mijn eigen ontbijtje regelen (ik had nog genoeg proviand over) en 2) een afdaling tot aan Porretta Terme. Daarna begon de lange lange lange klim net zoals gisteren: geen 8 of 9 procent, maar heel lang geleidelijk klimmen, steeds een procent of vier vijf. Ik wist dat er een keer een hele lange afdaling zou volgen naar Pistoia. Wanneer komt die nou? Bij de volgende bocht?  Er.kwamen nog  heel veel bochten, maar voorlopig geen verlossende zwaartekracht. Het begon te regenen. Dat is niet zo heel erg. Bovendien: ik reed Toscane binnen. Juist op het moment dat het buitje een stortbui werd, kom ik langs een eterij. Ik dacht: broodje, cappuccino. Eenmaal binnen kwam het er met bakken uit. De waard nam mijn bestelling op maar sprak me even later nog eens aan en vroeg of ik niet liever iets anders wil eten. Nou dat wil ik wel, het ontbijt was er tenslotte een beetje bij ingeschoten en het beetje dat ik heb gegeten was allang verbrand. Hij verwees mij naar het naastgelegen zaaltje waar al wat mensen zaten. Het was zo'n eetgelegenheid waar bouwvakkers, straatwerkers en andere werklieden tegen een acceptabele prijs warm kunnen middageten, natuurlijk met een wijntje erbij. Of ik pasta bliefde. 'Alleen Nutricia', nee, geintje. 'Graag' en even later schotelde de kokkin me een lekker bordje pasta voor. Warm geweest maar wel lekker. Dan kan ik er zo meteen weer tegen. De bui was voorbij. Verder. Omhoog. Om me heen bomen, bos, natuur en een asfaltweg die er doorheen slingert. Het is niet druk op de weg maar ik word geregeld ingehaald door auto's. Grappig is dat ik een grote vrachtwagen met oplegger wel 3 of 4 tegenkom. De laatste keer komt hij me tegemoet. Onverrichterzake denk ik. Het vergt wel stuurkunst op deze wegen met zo'n groot gevaarte. Ik zie helaas geen wilde dieren. Die moeten hier toch zitten. Heel even schoot House me te binnen met zijn 'lupus'. Tijdens zo'n tocht spelen veel gedachten door je heen, leuke maar ook minder leuke. Zo speelt wel eens door mijn hoofd de vraag waar ben ik aan begonnen en waarom. Het is niet alleen genieten, maar je lichaam moet hard werken. Douchen en lekker eten doet dan wonderen. Het is ook wel een luxe dat ik het kan doen. Een van de doelen was veel buiten zijn, nou dat lukt wel. En naar Rome. Liefst ook aankomen.
Het regent weer. Ik fiets door. Stilstaan heeft geen zin, dan word ik ook nat.
Dan eindelijk de afrit. Het gaat snel naar beneden. Mooi is het ook. Als ik eenmaal in het centrum van Pistoia ben, zie ik ineens precies die hoek, dat gebouw (baptisterium) waar ik jaren geleden met mijn gezin ook was. Toen was het heel erg warm en verlaten. Nu alleen verlaten. Het is vast een mooie stad maar ik ga door. Alleen in de regen monumenten kijken met fiets en een strakke broek, nee. Bovendien de benen doen het goed. Op naar Empoli. Iets voor ik de stad bereik, schuil ik onder een luifel van een motorenzaak. De weg lijkt een beetje op de oude Bosscheweg in Boxtel. Lang, recht, veel bomen, doelgericht maar gedateerd. De snelweg is vlakbij.
Dan toch nog een paar vervelende klimmetjes. Da's hard, zeker omdat ik ze niet meer had verwacht. Wel weer een prachtige omgeving. De afdalingen zijn wat geleidelijker waardoor ik goed om me heen kan kijken. Zo nu en dan maak ik kiekjes hoewel ik besef dat je uiteindelijk veel groen ziet en weinig diepte. Eenmaal in de buitenwijken van Empoli stop ik bij een hotel. Ziet er goed uit. Even goochelen, nee wel heel erg duur. Ik neem hotel Empoli, dat lijkt niet zo ver weg. Helaas viel dat behoorlijk tegen.
Tel er dus een heftige klim en idem stortbui bij op: ik was afgepeigerd. Het hotel waar ik aankwam, zag er in eerste instantie niet best uit. In de receptie stonden machines en lag gereedschap. Hotel nog niet af? Dat kwam toch goed. En na een heerlijk warme douche word ik gedirigeerd naar de buurvrouw waar ik geweldig lekker eet en naar de blues luister.
Misschien regent het morgen. Misschien fiets ik tussen de druppels door.